11 lutego odbył się 17. bal charytatywny Stowarzyszenia Pomocy Dzieciom. Po dwóch latach ciszy, zamknięcia, izolacji, w końcu mogliśmy się spotkać z ludźmi, którzy od lat są naszymi Przyjaciółmi. Tradycyjnie już impreza odbyła się w gościnnych wnętrzach Zajazdu Wincentów. Była doskonała kuchnia i świetny zespół. Było też wiele rozmów przy stołach o tym, jak ten czas dał nam wszystkim do myślenia. Tęskniliśmy za Wami. A teraz, kiedy zamykamy sprawy związane z balem, jest czas na podziękowania, bo mamy za co dziękować.

Pierwsze słowa wdzięczności kierujemy do naszych gości. To oni znaleźli czas i chcieli go z nami dzielić z nieukrywaną radością. Otworzyli przed nami swoje serca i wsparli naszych podopiecznych swoją hojnością podczas aukcji i loterii. Niektórzy tak dalece zaangażowali się w aukcję, że nawet w ramach wspólnoty małżeńskiej przelicytowywali się wzajemnie. Dowiedzieliśmy się także, że na aukcji można wystawić 50,00 złotych i sprzedać je za 120,00 złotych, dobrze się przy tym bawiąc. Ogółem wpływy z aukcji i loterii wyniosły 11.080,00 złotych. To bardzo dużo i za każdą złotówkę jesteśmy ogromnie wdzięczni. Możecie być pewni, że dobrze spożytkujemy te pieniądze i  nic się nie zmarnuje.

Podczas balu spotkał nas ogromny zaszczyt. Centrum Europy Wschodniej UMCS wyróżniło nasze Stowarzyszenie medalem im. św. Cyryla i Metodego za działalność na rzecz uchodźców z Ukrainy. Kapituła doceniła nasz wkład w pomoc ofiarm wojny, uruchomienie punktu zbiórki i dystrybucji darów, zakup książek dla dzieci ukraińskich  i wyposażenie dla nich świetlicy. Dziękujemy za tak zaszczytne wyróżnienie.

Dziękujemy także tym, którzy włożyli wiele wysiłku, by bal mógł się odbyć. Mamy tu na myśli firmy i osoby prywatne, które przekazały przedmioty na aukcję i loterię. Jedni ofiarowali nam swój talent, drudzy pieniądze, a inni jedno i drugie. Wszyscy jednak otworzyli własne serca i ogromne pokłady wrażliwości, za co jesteśmy im ogromnie wdzięczni.

Organizacja takiego przedsięwzięcia wymaga wiele pracy, związanej z przygotowaniem aukcji i loterii. Zajmuje się tym od lat Iwona Wiącek, która cierpliwie i z wielkim znawstwem kataloguje wszystkie przedmioty wpływające na loterię, dokonuje selekcji, opisuje i weryfikuje, przygotowując je należycie. Nie sposób przecenić jej roli w organizacji balu i za ten ogrom pracy bardzo dziękujemy.

Zamknęliśmy zadania związane z organizacją balu charytatywnego. Pozostały wspomnienia spotkań z wartościowymi ludźmi o wielkich sercach. Dla tych, którzy chcą dołączyć do naszego grona, ważna informacja: w przyszłym roku charytatywny bal walentynkowy odbędzie się 10. lutego.

Już za Wami tęsknimy. Bardzo J

Justyna Wereszczyńska

Wsparli nas:

Lukasz Niewęgłowski, Hovet Sp.j., Społem Lubartów Sp. z o.o., PeKaO S.A. I O/Lubartów,  Zajazd Wincentów,  Jacek Kosacki, Michał Chabior,  Beata i Antoni Olesiejukowie, Beauty Dental Clinic, Patrycja i Adam Pawłowscy, Sylwia i Radosław Guzowie, Salon Optyczny Laskowska&Witek, Małgorzata Wronowska, Urszula Czakon, Barbara Nowakowska, Torii Shusi Lubartów, Clean&Gren, Henry Kruse Polska, Splast Sp. Z o.o. Krosno, Katrin, Lakma

Tak było wczoraj na balu. Dzięki Wam, zebraliśmy 11.080,00 złotych. Jesteście wyjątkowi. Do zobaczenia za rok.

Po raz pierwszy 10 grudnia spotkaliśmy się w SP4 z Mikołajem. To był taki dzień, w którym wiele rzeczy wydarzyło się po raz pierwszy. Dzień wcześniej zaczął padać śnieg. Było go tak dużo, że po raz pierwszy mieliśmy poczucie, że zostanie z nami do Świąt. Co prawda tak się nie stało, ale przynajmniej renifery Mikołaja bez problemu przywiozły paczki dla naszych podopiecznych :)
Okazało się, że zachorowało dużo dzieci i impreza odbyła się w okrojonym składzie. Do takich sytuacji jesteśmy przyzwyczajeni, w zimie sezon grypowy to norma. Ci, którym udało się dotrzeć, bawili się świetnie. jedna z mam stwierdziła, że jej dziecko po raz pierwszy zaczęło brać udział w zabawie z innymi dziećmi. Była tym faktem poruszona, a my nie mniej, bo to zawsze satysfakcja, gdy dziecko wykonuje krok do przodu w rozwoju. A że u nas wszystkie dzieci są wyjątkowo grzeczne, to do wszystkich przyszedł Mikołaj. To było bardzo udane spotkanie. Dokumentacja fotograficzna autorstwa Hani Dybały – poniżej :)

Już prawie koniec naszej opowieści. Ostatni dzień w gościnnych progach Stanki. Oczywiście towarzyszyły nam niezmordowane koniki, cierpliwe i spokojne, gotowe poprowadzić naszych podopiecznych do krainy łagodności, którą stanowi zaczarowany las wokół Stanki.

Kiedy wróciliśmy z konnej przejażdżki, już czekała na nas pani Ula. Nauczyła nas robić gąsienice, które się poruszają. I pewnie nie pomyślała o tym, że znajdzie się jeszcze inna gąsienica, która zechce z nimi nawiązać kontakt (filmik z tego niezwykłego spotkania poniżej). To dopiero była impreza!

A potem trafiliśmy do zupełnie niezwykłej krainy. Mieszkają tam zapachy i kształty pełne wrażliwości. Dlaczego? Bo mieliśmy rzadką możliwość, by zrobić własne perfumy, mgiełkę, kulę do kąpieli. Zabawa była świetna i pole do rozwijania kreatywności – także.

Nasza przygoda w Stance już dobiega końca, ale otwiera się coś znacznie ważniejszego. To jest ciekawość świata, rozbudzona przez mądrych prowadzących zajęcia i prosta świadomość, że nie zawsze trzeba mieć wiele, czasem wystarczy mądrze wykorzystać to, co się ma. Mieliśmy szansę, by pokazać naszym podopiecznym trochę inny świat, dotknąć go innymi zmysłami i z innej perspektywy. Nie byłoby to możliwe, gdybyśmy na ten cel nie otrzymali wsparcia.

Koszt realizacji turnusu wyniósł 14.000,00 złotych. Z tego 6.000,00 to kwota dofinansowana przez Urząd Miasta Lubartów, 4.400,00 wyniósł wkład własny finansowy Stowarzyszenia, zaś 3.600,00 to społeczna praca wolontariuszy w ramach tego zadania. Dziękujemy wszystkim, którzy pomogli nam w realizacji tego przedsięwzięcia. Mamy nadzieję, że za rok będziemy mogli zorganizować podobną formę wypoczynku dla większej grupy podopiecznych.

 Czwarty dzień odkrywania świata przez naszych podopiecznych. Dziś było anielsko i magicznie. Oczywiście towarzyszyły nam konie, ale każdy miał także szansę, by stworzyć własnego anioła. Skupienie udzieliło się wszystkim. A potem? 

Czytaj resztę tego artykułu »

 Gdyby było inaczej, gdyby los okazał się łaskawszy, historia Marcela wyglądałaby tak, jak na tym zdjęciu: on, tata i brat, a w tle mama, która robi rodzinne fotografie. Ale życie okazało się znacznie trudniejsze, niż przypuszczał ktokolwiek i tata odszedł do wieczności, przegrywając nierówną walkę z chorobą. 11. września wszyscy mamy szansę, by dołożyć swoją cegiełkę do operacji Marcela, którego życie doświadczyło już wystarczająco boleśnie. Zawalczmy o jego sprawność. Bo kto, jeśli nie my?

 Halo, halo, tu wieści ze Stankowego turnusu – dzień trzeci.
Czy wiecie jak wygląda bezwarunkowa miłość?
Na naszych dzisiejszych filmikach to widać. I takie uczucia wyzwala w człowieku koń. Stanka, dziękujemy za szkołę uczuć oraz za niezwykłe jeżowisko. No i nie możemy doczekać się jutra :)
Czytaj resztę tego artykułu »

 Dziś, 22 sierpnia, rozpoczęliśmy turnus w Stajni Stanka. Było pięknie. Nasi podopieczni oswajali się z końmi, spróbowali także jazdy konnej pod opieką wykwalifikowanej kadry. Trafili również do krainy, której na imię kosmos, a potem przebywali w strefie dźwięków. To wszystko sprawiło, że poczuli się ważni i kreatywni, bo przecież tacy właśnie są, czasem trzeba im to tylko zwyczajnie pozwolić pokazać. Poniżej dokumentacja fotograficzna. Ciąg dalszy nastąpi :)    Czytaj resztę tego artykułu »

 Dziś, 22 sierpnia, rozpoczęliśmy turnus w Stajni Stanka. Było pięknie. Nasi podopieczni oswajali się z końmi, spróbowali także jazdy konnej pod opieką wykwalifikowanej kadry. Trafili również do krainy, której na imię kosmos, a potem przebywali w strefie dźwięków. To wszystko sprawiło, że poczuli się ważni i kreatywni, bo przecież tacy właśnie są, czasem trzeba im to tylko zwyczajnie pozwolić pokazać.
Czytaj resztę tego artykułu »